Voor mij, Hanna, is macht sinds mijn jeugd een thema. Waar ik vroeger in gevecht ging met ouders en school tegen het autoritaire systeem kwam ik later tot de conclusie dat die macht een noodzaak was in mijn werk als regisseur. De scheidslijn tussen ‘tegen macht zijn’ en de ‘lust naar macht’ voelt beangstigend dun. Voor mij is macht daarmee een belangrijk thema in onze sociale omgang.
Met ‘Voor wie is niets onmogelijk’ ben ik op zoek naar antwoorden op vragen als “Wat is 'macht’; hoe kleurt macht de sociale omgang van individuen en groeperingen; hoe wordt het nagejaagd en verspeeld; hoe concentreert de macht zich ergens of verdampt juist; kan macht een samenleving uit elkaar scheuren; hoe gaan we om met de onvermijdelijke aanwezigheid van macht in onze samenleving?”
Middels verschillende Stormkamers, waarbij de dialoog met een publiek wordt gevoerd, werk ik naar een theatervoorstelling toe over de haat/liefde verhouding met macht.
Om een goede dialoog te voeren heb ik de vraag of jullie je in één antwoord willen voorstellen. Één antwoord, geen reacties, zoals een voorstelronde.
Voorstelronde
-
hannavmb
- Berichten: 3
- Lid geworden op: 08-06-2016 13:44
Hanna van Mourik Broekman
Mijn naam is Hanna van Mourik Broekman. Het is de volledige achternaam die ik van mijn vader heb gekregen en ben dus niet getrouwd. Ik heb wel een vriend waar ik sinds 26 januari een dochter mee heb. Ik woon in Amsterdam maar heb een lange tocht door heel Nederland gemaakt voordat ik hier kwam wonen. Onder andere heb ik gestudeerd in Maastricht aan de Toneelacademie, regieopleiding en heb daarop volgend mijn stichting gevestigd in Breda, waar mijn voorouders woonden en mijn vader nu woonachtig is.
Ik werk full time als kunstenaar en heb het geluk daar ook mijn brood mee te kunnen verdienen. Ik vind de scheidslijn tussen werk en prive binnen dit vak ingewikkeld. Ik denk, droom, lees, adem voor dit vak. Maar ik hou van leegte, natuur, wandelen, vakantie. Gelukkig worden van je gedachten achter je acties laten aan slepen in plaats van andersom.
Binnen het theater ben ik constant op zoek naar het maatschappelijk belang en heb een droom van een wereld waarin niemand elkaar veroordeeld. En ik kijk daar vooral mezelf bij aan.
Ik werk full time als kunstenaar en heb het geluk daar ook mijn brood mee te kunnen verdienen. Ik vind de scheidslijn tussen werk en prive binnen dit vak ingewikkeld. Ik denk, droom, lees, adem voor dit vak. Maar ik hou van leegte, natuur, wandelen, vakantie. Gelukkig worden van je gedachten achter je acties laten aan slepen in plaats van andersom.
Binnen het theater ben ik constant op zoek naar het maatschappelijk belang en heb een droom van een wereld waarin niemand elkaar veroordeeld. En ik kijk daar vooral mezelf bij aan.
-
Kim
- Site Admin
- Berichten: 5
- Lid geworden op: 20-05-2016 14:46
Kim Zonneveld
Ik ben Kim Zonneveld.
Opgegroeid op een boerderij in Flevoland, verhuist naar Zwolle, gestudeerd in Groningen en leef nu in Amsterdam. Ik werk als freelancer in theaterland, en dan vooral in de wijk, de stad en het land zelf in plaats van het theatergebouw.
Ik word blij van de gedachte dat we ons als mens in elk ander mens kunnen her-kennen. Nooit volledig, want een ander mens is anders, maar als we over de eerste drempel van vreemdheid heen zijn, is er altijd iets in de ander wat je van jezelf kent. Ergens is er een universele menselijkheid. Die zoek ik graag op, en stel mezelf tot doel die zichtbaar te maken.
Verder woon ik met mijn drie vrouwelijke huisgenoten in de rivierenbuurt in Amsterdam, werk ik ook bij PLLEK: een-restaurant-in-containers in a'dam noord, yoga ik sinds een maand in Thailand te zijn geweest en dompel dit onder als 'mijn nieuwe sport', droom graag.
Opgegroeid op een boerderij in Flevoland, verhuist naar Zwolle, gestudeerd in Groningen en leef nu in Amsterdam. Ik werk als freelancer in theaterland, en dan vooral in de wijk, de stad en het land zelf in plaats van het theatergebouw.
Ik word blij van de gedachte dat we ons als mens in elk ander mens kunnen her-kennen. Nooit volledig, want een ander mens is anders, maar als we over de eerste drempel van vreemdheid heen zijn, is er altijd iets in de ander wat je van jezelf kent. Ergens is er een universele menselijkheid. Die zoek ik graag op, en stel mezelf tot doel die zichtbaar te maken.
Verder woon ik met mijn drie vrouwelijke huisgenoten in de rivierenbuurt in Amsterdam, werk ik ook bij PLLEK: een-restaurant-in-containers in a'dam noord, yoga ik sinds een maand in Thailand te zijn geweest en dompel dit onder als 'mijn nieuwe sport', droom graag.
-
Sandra Verbruggen
- Berichten: 2
- Lid geworden op: 24-09-2016 14:52
Mijn naam is Sandra Verbruggen. Ik ben geboren in het Brabantse land als Sandra Nooijen. Voor mij is het allerbelangrijkste onderwerp de ontwikkeling van mensen, het vergroten van bewustzijn over wie je bent, waarom je hier bent. Met dit onderwerp houd ik me al mijn hele leven bezig. Binnen het onderwijs vooral. ook werk ik voor de Bildung Academie en voor Nederland Kantelt. Hier werk ik met veel plezier samen met anderen.
[/url]
[/url]Ik houd me vooral bezig met de ontwikkeling van mensen.
-
Aafkevmb
- Berichten: 2
- Lid geworden op: 20-09-2016 09:14
Aafke van Mourik Broekman
Hoi, ik ben Aafke.
Ik ben 30 en woon in Groningen. Ik werk bij de Rijksuniversiteit Groningen als onderzoeker in de sociale psychologie. Ik doe met name onderzoek naar groepsprocessen en groepsvorming. Ik kijk daarbij hoe mensen, die niet onderdeel van een groep zijn, zich toch verbonden kunnen voelen met een groep. Dit heb ik bijvoorbeeld ook in de context van een dansvoorstelling gedaan; hoe komt het dat een publiek, dat niet betrokken is bij de dans, zich toch onderdeel van de voorstelling kan voelen? En, onder welke omstandigheden gebeurt dit wel en welke omstandigheden niet?
Ik ben 30 en woon in Groningen. Ik werk bij de Rijksuniversiteit Groningen als onderzoeker in de sociale psychologie. Ik doe met name onderzoek naar groepsprocessen en groepsvorming. Ik kijk daarbij hoe mensen, die niet onderdeel van een groep zijn, zich toch verbonden kunnen voelen met een groep. Dit heb ik bijvoorbeeld ook in de context van een dansvoorstelling gedaan; hoe komt het dat een publiek, dat niet betrokken is bij de dans, zich toch onderdeel van de voorstelling kan voelen? En, onder welke omstandigheden gebeurt dit wel en welke omstandigheden niet?
-
Maurijn
- Berichten: 2
- Lid geworden op: 01-07-2016 20:10
Maurijn Darius Rezvani
Hallo,
Ik ben Maurijn, 22 en woon in nu ongeveer 3 jaar in Amsterdam. De stad waar mijn universiteit gevestigd is, de UvA. Daar ben ik begonnen met Culturele Antropologie en Ontwikkelingssociologie. Een interessante manier van denken, die eigenlijk de tot dan toe vertrouwde bodem onder je voeten vandaan trekt. Ondanks de relevantie, moeilijk toepasbaar. Daarom ben ik vanaf het tweede jaar ook Politicologie gaan studeren. Om beter te begrijpen waarom dingen zijn zoals ze zijn. Momenteel hou ik bezig met grote vraagstukken als handelsverdragen en belastingontwijking, maar alles is interessant.
Als ik nu nadenk over macht, krijgt dat begrip een hele andere betekenis dan dat het twee jaar geleden voor mij zou hebben.
Ik werk nu een jaar bij filmtheater Kriterion. Op non-hiërarchische wijze runnen wij met 45 studenten het cafe en de bioscoop. We komen vooruit door de macht van consensus in eerste instantie. We beslissen samen waar we geld aan uit geven en hoe we ons profileren. Als we er niet uitkomen beslist de meerderheid. Hoewel macht in traditionele zin misschien niet aanwezig lijkt, zijn er andere manieren om dingen gedaan te krijgen.
Ik ben Maurijn, 22 en woon in nu ongeveer 3 jaar in Amsterdam. De stad waar mijn universiteit gevestigd is, de UvA. Daar ben ik begonnen met Culturele Antropologie en Ontwikkelingssociologie. Een interessante manier van denken, die eigenlijk de tot dan toe vertrouwde bodem onder je voeten vandaan trekt. Ondanks de relevantie, moeilijk toepasbaar. Daarom ben ik vanaf het tweede jaar ook Politicologie gaan studeren. Om beter te begrijpen waarom dingen zijn zoals ze zijn. Momenteel hou ik bezig met grote vraagstukken als handelsverdragen en belastingontwijking, maar alles is interessant.
Als ik nu nadenk over macht, krijgt dat begrip een hele andere betekenis dan dat het twee jaar geleden voor mij zou hebben.
Ik werk nu een jaar bij filmtheater Kriterion. Op non-hiërarchische wijze runnen wij met 45 studenten het cafe en de bioscoop. We komen vooruit door de macht van consensus in eerste instantie. We beslissen samen waar we geld aan uit geven en hoe we ons profileren. Als we er niet uitkomen beslist de meerderheid. Hoewel macht in traditionele zin misschien niet aanwezig lijkt, zijn er andere manieren om dingen gedaan te krijgen.